Orzekanie o niepełnosprawności krok i odwołanie w odwołaniu do wojewódzkiego zespołu podaj swoje imię, nazwisko oraz imię i nazwisko dziecka, adres, a także dane zespołu, z którego decyzją się nie zgadzasz, przykładowy wzór odwołania od orzeczenia powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności dane odwołującego Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie trzech lat od dnia, którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, pod warunkiem obowiązywania w chwili dokonania podziału uchwały rady gminy o ustaleniu wysokości tejże opłaty. Zobowiązanym do uiszczenia opłaty adiacenckiej jest ten właściciel nieruchomości, ktry uzyskał zwiększenie użyteczności nieruchomości i w jego wyniku wzrost jej wartości, a więc ten, ktremu prawo własności do nieruchomości przysługuje w chwili stworzenia warunkw podłączenia do urządzenia - orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 kwietnia 2010 r. (I OSK 514/09 Dnia 29 stycznia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant: asystent sędziego Magdalena Gadecka-Kauczor po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 29 Jeżeli właściciel nieruchomości zobligowany do zapłaty opłaty adiacenckiej uchyla się od jej uiszczenia, wtedy gmina może udać się do komornika w celu wyegzekwowania przysługujących jej należności. Jednakże nie w każdym przypadku właściciel nowo wydzielonych działek ma obowiązek zapłaty opłaty adiacenckiej. Vay Tiền Nhanh Ggads. W niektórych wypadkach właściciel nieruchomości musi zapłacić na rzecz gminy tzw. opłatę adiacencką. Wiąże się ona między innymi ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek poniesienia przez Skarb Państwa lub samorząd wydatków na budowę infrastruktury technicznej. Ma na celu zrekompensowanie tych wydatków. Kwestie związane z opłatą adiacencką reguluje ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Definiuje ona budowę urządzeń infrastruktury technicznej, jako budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych. Naliczanie opłaty adiacenckiej Opłatę adiacencką dla właścicieli nieruchomości ustala gmina. Jest ona sposobem partycypacji właścicieli nieruchomości w kosztach budowy wskazanych wyżej urządzeń infrastruktury technicznej, budowanych z pieniędzy publicznych – Skarbu Państwa, samorządu, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, z wyłączeniem nieruchomości przeznaczonych w planie miejscowym na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne. Przepisy dotyczące opłaty adiacenckiej stosuje się także do użytkowników wieczystych gruntów, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego. Kiedy ustala się opłatę adiacencką? Opłatę adiacencką ustala się właścicielowi nieruchomości, jeżeli nastąpił wzrost wartości nieruchomości spowodowany: budową urządzeń infrastruktury technicznej sfinansowanych z pieniędzy Skarbu Państwa, samorządu, ze środków z budżetu Unii Europejskiej albo ze źródeł zagranicznych, niepodlegających zwrotowi, albo w związku ze scaleniem i ponownym podziałem nieruchomości, albo w razie podziału nieruchomości. Kto ustala nałożenie opłaty adiacenckiej Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu tej opłaty może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy dotycząca wysokości opłaty adiacenckiej. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Trzeba podkreślić, że nie każda budowa infrastruktury technicznej oznacza automatycznie, że gmina naliczy właścicielowi nieruchomości opłatę adiacencką. To, że nastąpił wzrost wartości nieruchomości powinna wynikać z opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości. Jaka może być wysokość opłaty adiacenckiej? Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Ile czasu mamy na uiszczenie opłaty adiacenckiej? Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty. Nakłady poniesione przez właściciela lub użytkownika wieczystego Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej. Podział nieruchomości a opłata adiacencka Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 proc. różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie tej opłaty może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Wynika to z art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Scalanie i podział nieruchomości Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału mają obowiązek wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50 proc. wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie (art. 107 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. Terminy i sposób wnoszenia tych opłat ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokołu uzgodnień. Jeżeli nie dojdzie do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości. Sankcje za brak uiszczenia opłaty adiacenckiej Brak zapłaty opłaty adiacenckiej wiąże się z jej egzekucją administracyjną i np. z zajęciem wynagrodzenia za pracę lub też z rachunku bankowego. Warto też dodać, że jeżeli dana osoba stanie się właścicielem lub współwłaścicielem danej nieruchomości, wówczas na nią przechodzi obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej. Na właścicielach nieruchomości ciąży wiele obowiązków, w tym różnego rodzaju opłaty. Jedną z nich jest opłata adiacencka. Co to takiego? Opłaty adiacenckie naliczane są w sytuacji, gdy wzrasta wartość nieruchomości. Czy można uniknąć płacenia tego rodzaju podatku? A jeśli tak, to kto może skorzystać z takiej możliwości? Definicja opłaty adiacenckiej zawarta jest w Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, a dokładnie w art. 4 pkt 11 (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1990, z późniejszymi zmianami). Z informacji zawartych w tej ustawie możemy dowiedzieć się, że opłata adiacencka związana jest ze wzrostem wartości nieruchomości w określonych przypadkach. Opłata taka naliczana jest z tytułu podziału nieruchomości, np. w celu uzyskania dostępu do drogi publicznej, a także w sytuacji scalenia i ponownego podziału nieruchomości, którego celem jest zwiększenie wartości nieruchomości. Trzecią sytuacją, w jakiej naliczana jest opłata adiacencka, jest wzrost wartości nieruchomości w wyniku budowy urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub środków pochodzących z Unii Europejskiej, a także innych źródeł dofinansowania. Przykładowo opłaty adiacenckie mogą być naliczone w sytuacji, gdy na działce powstaje kanalizacja. Co istotne, tego typu opłaty obowiązują nie tylko właścicieli nieruchomości, ale także osoby będące użytkownikami wieczystymi nieruchomości gruntowych, które nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste (na podstawie odrębnych przepisów) lub które za zgodą właściwego organu wniosły jednorazowo opłaty za cały okres użytkowania wieczystego. Ile wynosi opłata adiacencka? Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wskazuje, kto i w jakich warunkach może naliczać opłatę adiacencką. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalana jest w drodze uchwały przez radę gminy. Jej maksymalna kwota nie może przekroczyć 50% różnicy pomiędzy wartością nieruchomości przed wprowadzonymi zmianami i po nich. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy wartość działki wzrosła na skutek podziału, który został dokonany na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego. Wówczas taka opłata może wynosić maksymalnie 30% różnicy pomiędzy wartością przed i po zmianach. Decyzję o ustaleniu opłaty adiacenckiej dla danej nieruchomości podejmuje odpowiedni organ administracji samorządowej (wójt, burmistrz lub prezydent miasta). Ważny jest termin, w jakim taka decyzja może być podjęta. Są to trzy lata od dnia: stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej; stworzenia warunków do korzystania z drogi publicznej; ostatecznego uprawomocnienia się orzeczenia lub decyzji o podziale nieruchomości. W przypadku podziału i scalenia nieruchomości termin wyznacza się nieco inaczej. Najczęściej dochodzi do porozumienia w formie ugody pomiędzy właścicielem nieruchomości lub użytkownikiem wieczystym a przedstawicielem samorządu. Gdy do takiej ugody nie dojdzie, termin oraz sposób zapłaty wyznaczany jest przez radę gminy. Przed podjęciem czynności mających na celu ustalenie wysokości opłaty adiacenckiej konieczne jest oszacowanie wartości nieruchomości przed wprowadzeniem zmian, a także po ich wykonaniu i zatwierdzeniu. Takiej wyceny dokonuje rzeczoznawca majątkowy. Opłata adiacencka – kiedy jej nie płacimy? Kiedy zostanie wydana decyzja o naliczeniu opłaty adiacenckiej, należy ją uiścić w terminie 14 dni od momentu uprawomocnienia się tego dokumentu. Dla wielu osób ważną informacją jest fakt, że często dość wysoką kwotę można rozłożyć na raty. Jeżeli złożymy taki wniosek, termin 14 dni dotyczy wpłaty pierwszej raty. Całą kwotę opłaty adiacenckiej można rozłożyć na roczne raty płacone przez okres 10 lat. Tutaj nasuwa się ważne pytanie – jak uniknąć opłaty adiacenckiej? Okazuje się, że możliwe jest umorzenie opłaty adiacenckiej pod warunkiem wdrożenia odpowiedniej procedury i jej uwzględnienia przez właściwy organ. Osoba, na którą została nałożona opłata adiacencka, może wnieść odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Jeśli zostanie ono uwzględnione, a w terminie trzech lat od momentu powstania warunków tworzących konieczność ustalenia opłaty adiacenckiej nie zostanie podjęta nowa uchwała ustalająca wspomnianą opłatę, roszczenie z nią związane jest umarzane. Trzeba jednak pamiętać, że nie w każdej sytuacji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyda decyzję uwzględniającą odwołanie. Jeżeli zostanie ono odrzucone, osoba zobowiązana do zapłaty ma na to 14 dni od momentu uprawomocnienia się decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Stan prawny aktualny na dzień r. Podstawa prawna: ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1990, zmieniony przez: Dz. U. z z 2021 r. poz. 11, poz. 234). Sprawdź firmy w wybranych województwach: firmy budowlane pomorskie firmy budowlane śląskie firmy budowlane świętokrzyskie a także w wybranych miastach: firmy budowlane Radom firmy budowlane Rybnik firmy budowlane Rzeszów Celem skutecznej sprzedaży gruntu, jej właściciel nierzadko zmuszony jest do dokonania podziału działki na mniejsze części. W takiej sytuacji może zostać ustalona przez organ jednostki samorządu terytorialnego opłata adiacencka, nierzadko zdarza się że w sporej kwocie. Powstaje wówczas pytanie czy podatnik będzie mógł rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów wydatki z tego tytułu. Czym jest opłata adiacenckaOpłata adiacencka stanowi rodzaj daniny o charakterze publiczno-prawnym, pobieranej przez organy jednostek samorządu terytorialnego, na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej ustawy o Zgodnie z art. 4 pkt 11 ustawy o przez opłatę adiacencką należy rozumieć opłatę ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem związku z powyższym opłata ta stanowi rodzaj rekompensaty wydatków ponoszonych przez Skarb Państwa lub samorząd terytorialny na wkład w rozwój nieruchomości. Zasadniczo ustawa o wyróżnia 3 zdarzenia dla których ten rodzaj opłat może zostać ustalony, jedną z nich jest właśnie podział nieruchomości. Opłata adiacencka w związku z podziałem gruntu Zgodnie z regulacjami ustawy o w przypadku geodezyjnego podziału nieruchomości może zostać ustalona opłata adiacencka. Jak wynika z art. 98a ustawy o jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 % różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. (…)Regulacja powyższa wprowadza możliwość ustalenia opłaty adiacenckiej w przypadku, gdy podział nieruchomości dokonany na wniosek właściciela, spowoduje, że wartość nieruchomości wzrośnie. Zobowiązanymi do uiszczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest właściciel jako ewentualny beneficjent wzrostu wartości nieruchomości. Opłatę taką powinien zatem wnieść podmiot, który w dniu wydania decyzji o podziale jest właścicielem nieruchomości. Opłata może być pobrana w ciągu 3 lat. Opłata adiacencka a koszt uzyskania przychodówZgodnie z ogólna regułą wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej zwanej ustawą o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający za tym idzie, opłata adiacencka do zapłaty której zobowiązany jest właściciel gruntu może być potrącona w kosztach uzyskania przychodu, o ile stanowi wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (na podstawie ogólnej wynikającej z ustawy o CIT). Co więcej, opłata taka nie została wymieniona w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów o jakim mowa w ustawy o przypadku zatem gdy wydzielenie nieruchomości będzie się wiązało dla właściciela z możliwością osiągnięcia bądź zachowania przychodu, wówczas stanowić ona będzie koszt uzyskania przychodu na zasadach ogólnych. Wskazać należy jednak, iż to na podatniku ciążyć będzie obowiązek udowodnieni a takiego związku – na co zwrócić należy szczególną uwagę w celu uniknięcia sporu z organem podatkowym. Brak możliwości udowodnia takiego związku oznaczać będzie konieczność wyłączenia opłaty adiacenckiej z kosztów uzyskania przychodu. Zatem nie każda opłata adiacencka automatycznie pomniejszy dochód podlegający opodatkowania VAT 2014 – zmiana ustawy o VATObowiązek podatkowy w VAT w 2014 r. - zasady ogólneJednocześnie należy zauważyć, iż datą ujęcia przedmiotowego wydatku w kosztach uzyskania przychodów (po spełnieniu powyższych warunków) powinna być data jego poniesienia zgodnie z zasadami właściwymi dla kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku). Co za tym idzie podatnik będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów opłatę adiacencką w momencie ujęcia wydatku z nią związanego w księgach o tym na naszym FORUMPolecamy: Zmiany 2014 - Podatki, Księgowość, Kadry, Firma, PrawoStanowisko takie potwierdzają również organy podatkowe np.: w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2008r. nr IP-PB3-423-352/07-2/KUKM, Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 maja 2012 r. ITPB1/415-194/12/ WachołekMagdalena SzczepańskaECDDP Spółka Doradztwa Podatkowego Podatek adiacencki Opłata adiacencka a regulacja przepisami prawnymi Wszelkie kwestie, które definiują, a także mają wpływ na opłaty adiacenckie regulowane są w Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Według tej ustawy, podatek adiacenki zostaje ustalony według poniższych warunków: “Art. 98a. 1. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Przepisy art. 144 ust. 2, art. 146 ust. 1a, art. 147 i art. 148 ust 1-3 stosuje się odpowiednio. 1a. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne, obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w ust. 1. Do ustalenia opłaty adiacenckiej przyjmuje się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne. 1b. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, przy czym nie uwzględnia się części składowych nieruchomości. Wartość nieruchomości przyjmuje się jako sumę wartości działek możliwych do samodzielnego zagospodarowania wchodzących w skład nieruchomości podlegającej podziałowi. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy podziale nieruchomości dokonywanym niezależnie od ustaleń planu miejscowego. 3. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wydzielono działki gruntu pod drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych, do określenia wartości nieruchomości, zarówno według stanu przed podziałem jak i po podziale, powierzchnię nieruchomości pomniejsza się o powierzchnię działek gruntu wydzielonych pod te drogi lub pod ich poszerzenie. 4. W rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu, osoba zobowiązana do jej wniesienia może przenieść na rzecz gminy, za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału. Przepis art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. stosuje się odpowiednio. Różnice między wartością działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału a należnością wynikającą z opłaty adiacenckiej pokrywane są w formie dopłat.” Jeśli planujesz budowę, sprawdź także ten artykuł o kosztach uzbrojenia działki. Podatek adiacencki - interpretacja przepisów Niestety, nie dla każdego zapis w ustawie jest klarowny. Dlatego warto odnieść się do wyjaśnienia paragrafów. Najprościej tłumacząc, opłaty adiacenckie naliczane są od wzrostu wartości nieruchomości. Kiedy trzeba uiścić opłatę adiacencką? Może to nastąpić tylko w trzech przypadkach: Gdy nastąpi podział nieruchomości - opłatę adiacencką trzeba uiścić, jeżeli podział nieruchomości dokonany przez właściciela lub użytkownika wieczystego przyczynił się do wzrostu wartości nieruchomości, a jednocześnie podatek za cały rok został już opłacony. Niestety w tym przypadku możemy rozumieć, że prawo działa wstecz, ponieważ podatek adiacencki może zostać naliczony nawet w momencie, gdy minęło do 3 lat od momentu prawomocnego podziału nastąpi podział nieruchomości, by nieruchomość miała dostęp do drogi publicznej lub, by nastąpiło poszerzenie dróg publicznych, które już przebiegają w pobliżu działki nastąpi budowa urządzeń infrastruktury technicznej - środki dofinansowujące ze Skarbu Państwa, Unii Europejskiej lub innych źródeł zagranicznych, są wspierane ustaloną opłatą adiacencką. Można zatem rozumieć, że właściciele nieruchomości uiszczając podatek adiacencki, mają wpływ na inwestycje finalizowane ze Skarbu Państwa lub innych źródeł. Budowa urządzeń infrastruktury technicznej oznacza nic innego jak budowę sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, gazowej, telekomunikacyjnej etc. Jeśli zainteresował cię ten temat, przeczytaj także ten artykuł o przyłączach. To, co powoduje największy sprzeciw wśród właścicieli nieruchomości, którzy otrzymali wezwanie, iż należy opłacić podatek adiacencki, jest brak własnej decyzji przy czynnościach przyczyniających się do wzrostu wartości nieruchomości. Tym bardziej, że mieszkańcy gminy nie mają wpływu na to, czy i kiedy nastąpi budowa urządzeń infrastruktury technicznej. Opłata adiacencka - ustalanie wysokości Wysokość opłaty adiacenckiej a ustawa W ustawie o gospodarce nieruchomościami znajdują się dokładne informacje na temat tego, kto i w jaki sposób może wyliczać wysokość opłaty adiacenckiej. W poniższych paragrafach widnieją zapisy: “Art. 144. 1. Właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wznoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. 2. Przepis ust. 1 stosuje się także do użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych, którzy na podstawie odrębnych przepisów nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli, za zgodą właściwego organu, jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego. Art. 145. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. 2. Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w art. 146 ust. 2. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Polecane roboty sprzątające - sprawdź je! Art. 146. 1. Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. 1a. Ustalenie opłaty adiacenckiej następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającego wartości nieruchomości. 2. Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. (...) 3. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo na dzień stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.” Jeśli interesują cię także inne zagadnienia, sprawdź zebrane w tym miejscu informacje z zakresu prawa budowlanego. Opłata adiacencka - kto ją ustala To, kto reguluje, jaką wysokość ma wynieść opłata adiacencka reguluje Art. 145 ustawy. W drodze uchwały decyduje o tym rada gminy, a dokładniej wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Za każdym razem, gdy nastąpi budowa urządzeń infrastruktury technicznej, opłaty adiacenckie mogą, ale nie muszą być ustalone przez powyższe organy to jest opłata adiacencka, kiedy trzeba ją opłacić i jak jej uniknąć? Opłaty adiacenckie dotyczą nie tylko właścicieli nieruchomości, ale również mogą być naliczone użytkownikom wieczystym, którzy według prawa nie muszą ponosić kosztów związanych z użytkowaniem wieczystym. A nawet użytkownicy wieczyści, którzy już opłacili użytkowanie wieczyste w postaci rocznej opłaty. Podatek adiacencki od wzrostu nieruchomości - wysokość opłaty Rada gminy jest odpowiedzialna za wyliczenie wysokości podatku adiacenckiego od wartości nieruchomości po zmianach wymienionych w ustawie. Początkowo opłaty adiacenckie są ustalane w oparciu o opinię rzeczoznawcy, który wylicza wartość nieruchomości po dokonanych zmianach. Następnie na jej podstawie, a także według ustalonej stawki procentowej w drodze uchwały, prezydent miasta, burmistrz lub wójt zatwierdza ostateczną kwotę do zapłaty. Jeżeli doszło do wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej, to opłaty adiacenckie nie mogą przekroczyć stawki procentowej na poziomie 50% różnicy wartości nieruchomości po wycenieniu na wyższą stawkę. Oczywiście wartość stawki procentowej ustala rada gminy. Opłata adiacencka może wynieść maksymalnie 50% różnicy wartości nieruchomości w momencie, gdy doszło do podziału lub scalenia w celu zyskania dogodniejszego dostępu do dróg publicznych. Natomiast maksymalnie 30% różnicy wartości nieruchomości może wynieść opłata adiacencka, jeżeli dojdzie do podziału nieruchomości na wniosek jego właściciela, bądź użytkownika wieczystego konkretnego gruntu. Nową wartość nieruchomości oblicza się według cen obowiązujących w dniu, w którym budowa urządzeń infrastruktury technicznej została zakończona lub udostępniono dojazd do drogi publicznej. Może zainteresuje cię także zagadnienie służebności drogi koniecznej omówione w tym artykule? Opłaty adiacenckie - spłata Spłata podatku adiacenckiego od wartości nieruchomości Wysokość opłaty, która została określona w powyższych przepisach zawartych w ustawie, musi zostać uregulowana w konkretnym terminie. Czas oraz sposób spłaty podatku adiacenckiego regulują poniższe artykuły: “Art. 147. 1. Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. 2. Raty, o których mowa w ust. 1, podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski. Art. 148. 1. Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. 2. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie opłaty adiacenckiej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. 3. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty. 4. Na poczet opłaty adiacenckiej zalicza się wartość świadczeń pieniężnych wniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.” Jak spłacać podatek od wzrostu wartości nieruchomości? Termin opłaty od wartości nieruchomości zostaje wyznaczony na maksymalnie 14 dni od wydania ostatecznej decyzji o powstaniu takiego zobowiązania. Jeżeli uznamy, że jest to niespodziewany wydatek, z którym sobie nie poradzimy w chwili obecnej, możemy zawnioskować o rozłożenie spłaty podatku w systemie ratalnym. Maksymalny okres rat wynosi 10 lat. Jednak należy pamiętać, że spłata podatku adiacenckiego jest możliwa tylko, po zastawieniu hipoteki. Do wartości opłaty adiacenckiej naliczanej jest oprocentowanie według stopy redyskonta weksli, których wskaźnik jest stosowany przez Narodowy Bank Polski. Rozłożenie opłaty adiacenckiej ma również oddźwięk w postaci odpowiedniego wpisu do księgi wieczystej. Brak spłaty opłaty od wzrostu wartości nieruchomości Jeżeli nie opłacimy w terminie podatku adiacenckiego od wzrostu wartości nieruchomości, to możemy spodziewać się zastosowania według nas przepisów prawnych zapisanych w Kodeksie Cywilnym. Zwlekając z zapłatą, musimy liczyć się z waloryzacją wysokości opłaty, która jest naliczana każdego pierwszego dnia miesiąca, zaczynając już w terminie jednego miesiąca, po wydaniu decyzji ze strony gminy. W sytuacji, gdy nie zgadzamy się z decyzją wydaną przez urząd gminy, możemy apelować do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Jest to rozwiązanie, by zyskać nieco więcej czasu na zebranie środków w celu uiszczenia opłaty. Gdy jednak wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie, a decyzja o opłacie adiacenckiej uchylona, wtedy gmina ma jeszcze 3 lata od zwiększenia wartości nieruchomości, na wydanie nowej decyzji. Gdy to nie nastąpi, wtedy podatek zostanie umorzony. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 98,2% czytelników artykuł okazał się być pomocny Właściciel lub użytkownik wieczysty gruntu mogą otrzymać decyzję organu wykonawczego gminy o ustaleniu opłaty adiacenckiej z uwagi na wzrost jego wartości, spowodowany budową urządzeń infrastruktury technicznej. Nie dziwi odwoływanie się od decyzji w tej sprawie. Kontrola decyzji dotyczących wymierzania opłat adiacenckich prowadzi często do jej uchylenia. Autor analizuje popełniane błędy, zwłaszcza w odniesieniu do nieruchomości uzbrajanych nowymi urządzeniami (sieciami) wodociągowymi i kanalizacyjnymi, podkreślając, że brak uchwał i wadliwe decyzje uszczuplają dochody gmin o miliony złotych. Opłaty adiacenckie w budżecie gminy w praktyce stanowią niewielki udział. Jednak nie jest to powód, aby odstępować od ich naliczania, ponieważ ratio legis przepisów jest właśnie częściowe odzyskanie nakładów ponoszonych przez gminę, a skoro publiczne pieniądze zostały zainwestowane w uzbrojenie terenu, to gmina ma prawo i obowiązek pobierać opłaty z tytułu wzrostu wartości gruntów. Opłaty mają rekompensować częściowo koszty działania gminy, wywołujące wzrost wartości nieruchomości, które zostały poniesione przez państwo lub jednostkę samorządu terytorialnego[1]. Zakres rozważań dotyczy głównie rozdziału 7 „Udział w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej” ustawy o gospodarce nieruchomościami [2] oraz licznego orzecznictwa. Opłata adiacencka to opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości, spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi (art. 4 pkt 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami ). Jeżeli właściciel oraz użytkownik wieczysty gruntu (dalej: właściciel), zgodnie z art. 144 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami , otrzyma nagle decyzję o obowiązku zapłaty opłaty adiacenckiej, konkretnej kwoty pieniędzy w określonym terminie, to im większa wysokość opłaty i im mniejsze możliwości jej zapłaty lub większa świadomość prawna, tym częściej właściciel skorzysta z możliwości odwołania się po to przynajmniej, aby jeszcze przez jakiś czas decyzja była nieprawomocna i by opóźnić datę zapłaty (opóźnienie zapłaty o 6 miesięcy to realnie o 2–3% niższa opłata, bo takie odsetki można uzyskać od tej kwoty w półrocznej lokacie w banku). Z tego powodu orzecznictwo sądowoadministracyjne dotyczące opłat adiacenckich jest bogate. Według kontroli przeprowadzonej w 2007 r. przez NIK (będącej w dużej mierze inspiracją do niniejszego artykułu) w zakresie 204 decyzji nakładających obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej, wobec których złożono odwołania, w przypadku 97 decyzji – 47,5% zostało z różnych przyczyn uchylonych przez SKO lub organy wykonawcze gminy[3]. Analizując orzecznictwo, podjąłem próbę wykazania najistotniejszych błędów popełnianych przez organy gminy, przy czym nie jest to wyliczenie wyczerpujące. 1. Niepodjęcie uchwały (uchwalenie zerowej stawki procentowej) Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej to naruszenie prawa. Przepis art. 146 ust. 2 zd. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami został sformułowany jednoznacznie i kategorycznie: „(...) wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały”. Można uznać, że w niektórych sytuacjach – wyjątkowo – podjęcie uchwały byłoby bezprzedmiotowe. Dotyczy to tych gmin, w których wprawdzie urządzenia infrastruktury technicznej zostały zbudowane, lecz nie korzystano z wymienionych w ustawie czterech źródeł środków publicznych. Przykładowo, sieci wodociągowe i kanalizacyjne buduje spółka ze 100% udziałem gminy i wyłącznie ze środków uzyskanych z taryfy oraz z kredytu bankowego. Nie zostały tam zaangażowane środki publiczne wymienione w art. 143 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami Jednak do uznania, że nastąpiło wydatkowanie środków publicznych, cała inwestycja nie musi być pokryta w 100% z tych środków ani nawet w połowie. Wystarczy sam „udział”, czyli część kosztów. A zatem gminy nie mogą dobrowolnie rezygnować z przydzielonych im w drodze ustawy źródeł dochodu, zaś „ustalenie stawki procentowej opłaty adiacenckiej w wysokości 0% stanowi rezygnację ze źródła dochodów gminy określonego w ustawie i jest zatem obejściem przepisów konstytucyjnych i ustawy o gospodarce nieruchomościami”[4]. 2. Brak współpracy z przedsiębiorstwem sieciowym Można jednak wyobrazić sobie sytuację, że gmina będzie w błędnym przeświadczeniu, iż takie publiczne środki nie zostały zainwestowane. Jeśli bowiem z budżetu gminy wydatkowane są środki na infrastrukturę, wówczas gmina ma o tym wiedzę. Natomiast z pozagminnych środków publicznych mogą korzystać i korzystają także prywatne przedsiębiorstwa przesyłowe lub wytwórcze działające w np. w elektroenergetyce, gazownictwie[5], ciepłownictwie[6] itd., które niekoniecznie zawsze współdziałają z gminami, czego przykładem jest kulejące od 12 lat planowanie energetyczne w gminach. Zgodnie z art. 148b ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami „właściwe podmioty” (przedsiębiorstwa energetyczne, wodociągowe) są obowiązane udzielać organom gminy informacji o ustaleniu, że zostały stworzone warunki do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej, wystarczające do ustalenia tej opłaty. Prawdopodobnie przedsiębiorstwa z własnej inicjatywy nie prześlą takich informacji gminie, zaś gmina niekoniecznie będzie regularnie ich żądać od wszystkich tych podmiotów. Jeżeli zażąda, to nie gwarantuje to otrzymania szybkiej odpowiedzi (brak sankcji) oraz odpowiedzi rzetelnej. Stąd brak pełnej wiedzy w gminie, zwłaszcza dużej, w zakresie istnienia przesłanek do ustalenia opłaty adiacenckiej (podjęcia uchwały, wydania decyzji) wydaje się prawdopodobny. Ponieważ to gmina podejmuje uchwały, na niej spoczywa inicjatywa sprawdzenia, czy istnieją przesłanki do podjęcia uchwały w sprawie ustalenia opłat adiacenckich, i to bez zbędnej zwłoki, czyli wręcz z odpowiednim wyprzedzeniem, bowiem zgodnie z obowiązującą od 2007 r. treścią art. 145 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami [7] w dniu stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej już powinna obowiązywać odpowiednia uchwała rady gminy, aby decyzja wójta (burmistrza, prezydenta miasta) mogła zostać skutecznie wydana. Praktycznym wyjściem z tej sytuacji jest natychmiastowe podjęcie stosownej uchwały w tych gminach, w których jeszcze jej nie podjęto, a najpóźniej po uzyskaniu wiedzy, że środki publiczne zostały zaangażowane. 3. Naruszenia kodeksu postępowania administracyjnego Zaniechanie wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej jest ryzykowne, a przesłanki do takiego zaniechania powinny być udokumentowane. Wszczęcie postępowania administracyjnego w przedmiocie opłaty adiacenckiej, na podstawie art. 145 ustawy o gospodarce nieruchomościami , następuje w ramach tzw. uznania administracyjnego, organ wykonawczy gminy nie ma bowiem obowiązku wszczęcia postępowania zmierzającego do jej ustalenia[8]. I słusznie, ponieważ niecelowe jest wszczęcie postępowania, jeśli byłaby przesądzona kwestia późniejszego jego umorzenia z urzędu. Natomiast w gminie, w której stosowna uchwała została podjęta i występowały przesłanki uzasadniające naliczenie opłaty, nieprawidłowością byłoby pozbawienie się możliwości uzyskania dochodów z opłaty. Zaniechanie musi być uzasadnione konkretnymi okolicznościami, do których zalicza się głównie poparty operatem szacunkowym brak wzrostu wartości nieruchomości. Naruszenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego[9] mogą dotyczyć całej procedury i choć w konkretnej sprawie może być dyskusyjne, czy np. wójt wyczerpująco zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy (art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego ), doświadczenia praktyczne autora, jako administratywisty, pozwalają wytknąć naruszenia przepisów art. 61 i art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego , ponieważ są one oczywiste i powodują możliwość skutecznego wzruszenia decyzji. Postępowanie w sprawie ustalenia opłat adiacenckich wszczyna się z urzędu. Dniem wszczęcia postępowania jest pierwsza czynność względem strony, o której stronę powiadomiono, a jest nią z reguły zawiadomienie o wszczęciu postępowania (art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego ). Według analizy NIK w badanej grupie w 27% ogółu decyzji nie zawiadomiono strony o wszczęciu z urzędu postępowania w tej sprawie[10]. Sankcją jest tu możliwość wzruszenia decyzji w trybie wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego ), gdyż strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu[11]. Dodatkowo przepis materialny art. 147 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przemawia za koniecznością umożliwienia udziału stronie w postępowaniu: właściciel powinien mieć możliwość wystąpienia w trakcie postępowania o rozłożenie opłaty adiacenckiej na raty roczne płatne w okresie do 10 lat, a w razie pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Gdyby pierwszym dokumentem w sprawie była otrzymana decyzja, wówczas właściciel nieruchomości byłby pozbawiony możliwości złożenia takiego wniosku. Z kolei zasada czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego ) nakłada na wójtaobowiązek zapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwia wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Odstąpienie od tej zasady może wystąpić tylko w przypadku zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego bądź groźby niepowetowanej szkody materialnej. Kodeks traktuje ten obowiązek jako prawo do wypowiedzenia „ostatniego słowa”. Brak w aktach sprawy końcowego oświadczenia strony oraz dowodu, że organ prowadzący postępowanie pouczył stronę o przysługującym mu prawie, uzasadnia wniosek, że organ prowadzący postępowanie naruszył obowiązek ustalony w art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego Naruszenie omawianej zasady jest kwalifikowaną wadą procesową, która stanowi podstawę wszczęcia postępowania w sprawie wznowienia postępowania. Wprawdzie postępowanie toczy się z udziałem tylko jednej strony, lecz akta zawierają dokumenty nieznane stronie, np. operat szacunkowy oraz ewentualnie np. notatki służbowe rzeczoznawcy czy protokół z wizji lokalnej. WSA uznał, że skoro zgodnie z art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego w toku postępowania organy administracji stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, to z zawiadomienia, wydanego na podstawie art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego , powinna wynikać możliwość złożenia wniosku o rozłożenie na raty płatności opłaty adiacenckiej[12]. CZYTAJ DALEJ>>>> Przydatne materiały: Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.)

wzory odwołań od opłaty adiacenckiej